பாரதி செல்லம்மா

- நண்பர்களே! இப்பதிவினை பாரதியின் நினைவு நாளான, என் நட்சத்திரவாரத்தின் ஆரம்ப நாளன்றே இடுவதாக எண்ணியிருந்தேன். ஆனால் அன்று பிரசுரிக்க முடியவில்லை. ஆதலால் நடசத்திர வாரத்தி ன் இறுதி நாளாகிய இன்று பவிலிடுகின்றேன். -

இன்று பாரதி நினைவு நாள். அப்படியென்றால் பாரதி பற்றிக் கண்டிப்பாக ஏதாவது எழுத வேண்டுமே. ஆனால் எனக்குப் பாரதியின் சிந்தனைகளைவிட, கற்பனையிலும், கனவுகளிலும், வாழ்ந்த கணவனையும் அனுசரித்தவண்ணம், நித்தமும் சமுகநிர்ப்பந்தங்களுக்குள் நெளிந்துகொண்டும், உலக மகாகவியின் வாழ்க்கைத் துணைவியாக வாழ்ந்த அந்தச் சராசரிப் பெண்ணைப்பற்றிய சிந்தனைகளே நிறைய வந்தன.அதற்குக் காரணம் இல்லாமலும் இல்லை.

ஆம், எனக்குத் தெரிந்த சில செல்லம்மாக்களிடம், பாரதியின் செல்லம்மா பட்ட துன்பத்தைக் கண்டிருக்கின்றேன். அதனால்தான் பாரதியின் செல்லம்மாவும் என் எண்ணத்தில் உயர்வானாள். முதலில் எனைப் பாதித்த செல்லம்மாக்களைப் பார்த்து வருவோம்.

என் பாட்டி செல்லம்மா:

அவவின் உண்மையான பெயரும் அதுவே. தொன்னூற்றிரண்டு வரையில் வாழ்ந்து சில வருடங்களுக்கு முன்னர் இயற்கை எய்தியவர். வாழ்க்கைக் காலத்தில் என்னை ரொம்பவும் பாதித்த பெண்மணி. யாழ்ப்பாணத்தின் சாதியக்கட்டுமானத்தில் உயர்சாதியில் தோன்றியபோதும், உள்ளத்தில் எளிமையாக வாழ்ந்த மனுசி. இளமையில் முதல் திருமண பந்தம் மரணத்தில் முடிவுற, இரு பிள்ளைகளுடன் இரண்டாவது பந்தத் தொடர்வும், இரு உறவுகளிலும் வந்த பிள்ளைகளின் வேறுபட்ட மனப்போக்கு, கணவனின் மாறுபட்ட போக்கு, என்பவற்றுக்கிடையே தன் திடமான மனவுறுதியில் குடும்பத்தைக் குலையாமல் கட்டிவளர்த்த வித்தை வியக்கத்தக்கது. என் தாயின் மரணத்தைத் தவிர, பாட்டி அழுது நான் பார்த்ததேயில்லை. கவிஞர் வைரமுத்து, தன் கருவாச்சிக் காவியத்தில், காவிய நாயகி, தன் பிரசவத்தைத் தானே பார்த்துக் கொள்வதை, அழகாகச் சித்தரித்திருப்பார். வாசிப்பவர் மனது பதறும். அவர் கதையில், கற்பனையில் சொன்னதை, தன் வாழ்வில் ஒரு தடவை உண்மையாகவே செய்து காட்டியவள் என் பாட்டி. அந்தளவு திடங்கொண்டவள்.

எந்தவொரு பிரச்சனையையும் அவரவர் போக்கிலே சென்று, லாவகமாக அவற்றைக் கையாண்டு வெற்றி காணும் அவவினது வாழ்க்கையில் தான் எத்தனை சங்கடங்கள். ஆனால் சளைக்கவில்லையே. எல்லாற்றையும் வெற்றி கொண்ட வீராங்கனை . அதற்காக அவர் ஒரு நாளும் ஆர்ப்பாட்டம் பண்ணியும் அறியேன். உருகி உருகி மற்றைய தலைமுறையை உருவாக்கியவள். தன்னை நோக்கி விழுந்த ஏளனங்களை எடுத்தெறிந்து, எதிர்நீச்சல் போட்டவள். இலகுவாகச் சொல்ல முடிகிற வார்த்தைகளாக இருந்தபோதும், அவவின் வாழ்க்கை, அர்ப்பணிப்பு மிக்க ஒரு போராளியின் வாழ்க்கைகுச் சமனானது. அவ இல்லாது போன இந்த வருடங்களில் அவவின் வெற்றிடம், வெளிப்படையாகத் தெரிகிறது எங்கள் குடும்ப உறவுகளில்.

என் பாதி செல்லம்மா:

இவள் என் வாழ்க்கைத்துணைவி. என் பலங்களாலும், பலவீனங்களாலும் பல முறை துன்பப்பட்டவள். இருந்தபோதும் அதே பலங்களையும், பலவீனங்களையும், இயல்பாக ஏற்றவண்ணம் இன்றுவரை என் வாழ்வில் இணைந்து வருபவள். உயர்சாதீயத்தின் சமூகமுறைமையெனும் எதிர்காற்றின் வேகத்தாக்கத்திலும், ஈடுகொடுத்தெழுந்து நடப்பவள். விழுவதும், எழுவதும், நம்விதியெனச் சில கணம் எண்ணியபோதிலும், எழுவதில் மட்டும் சோர்ந்து போகாதவள். என் ஆர்வங்கள் பலவும், சமுதாய விழித்திரையில் கேலிச்சித்திரங்களாகப் வரையப்பட்டபோதுகளிலெல்லாம், சமூகமாற்றமென சிந்தித்த என் சிந்தனைகள் சந்திச்சிரிப்பாகிப்போயிடினும், சிரிப்புக்களினாலே சேர்ந்தே அவளும், சிறுமைப்பட்டுப் போனாலும், குடும்பம் சிதறுண்டுபோகாவண்ணம் செயலாற்றியவள். ஐயோ பாவம் எனும் பரிகசிப்புக்களுக்கு மத்தியில், அழுதவண்ணமே அரணாய் நின்று காத்தவள். நிச்சயமற்ற நீண்ட பயனங்கள் தொடங்கிய போதுகளில், நில்லுங்கள் நானும் கூடவே நடந்து வருகின்றேன் எனத் தொடர்ந்து வந்த வனவாசச் சீதையவள். இன்றளவும் தன்னிலை தளராமலும், நான் தளர்ந்துபோகாமலும், தாய்க்குப்பின் தாரமென்றில்லாமல், தாய்க்குப்பின்னும் தாயாகவே நின்று என்னைத் தாங்கி வருவபவள்.

நான் அருகிருந்து பார்த்த இச் செல்லம்மாக்களின் சிலுவைப்பாடுகளில், பாரதி செல்லம்மா பட்ட துயர் உணர்ந்தேன். உடையோனின் உயர்ந்த அன்பின் அரவணைப்பை, அயலவரின் பரிகசிப்பால், ரசிக்க முடியாப் பரிதவிப்பும், தன் குடும்ப வறுமையெண்ணாது, தொலைதூரத் துயர்களைய சிந்திக்கும், குடும்பத்தலைவனது தகமையினால் வரும் தத்தளிப்பும், வாட்டியெடுத்து வதைத்துவிட்ட போதிலும், கூட்டிநின்ற குடும்பத்தைக் குலைக்காது நின்ற மான்புக்கென, பாரதியை விட ஒருபடி மேலாய், என் மனதினில் நின்றாள் செல்லம்மா.

கண்முன்னே தன் குழந்தைகளின் பசிநோக்காது, கண்காணா தொலைதூரத்து கரும்புத் தோட்ட கூலிகளுக்காக கண்ணீர் விட்ட கணவனைப் பாரத்துக் கோபப்படும்போதும் கூட அவரையறியாமல் காட்டும் பச்சாதாபத்தில், பாரதியோடு இணைகின்றாள். காலங்காலமாக சிந்தனையூட்டம் தந்த சாதீயத்திலிருந்தும், சமூகக் கட்டுமானங்களிலும் இருந்து வெளிவராத செல்லம்மாள், பாரதியின் செய்காரியமும், சிந்தையும் அறியாத போதும், இறுதிவரை சேர்ந்தேயிருந்தாள், அதனால் பாரதியின் செய்காரியம் யாவிலும், சிந்தனை யாவிலும், பங்கு கொண்டிருந்தாள்.

தான் கொண்ட கணவனின் நியாயங்களுக்காக, தன் குடும்ப உறவுகளோடு சமரிடுவதும், சமரசம் கொள்வதும், கூட கடினமானதுதான். இன்னும் சொல்லப்போனால், உறவுகளிடத்தில், உடன்படாதிருத்தல் என்பது, மட்டில்லா மனக்கசப்புக்களையும், உளைச்சல்களையும், தாங்கொணா வலிகளாகத் தரக்கூடியது. இந்த வலியின் கொடுமை தெரியுமாயின், செல்லம்மாவின் மனவெளியின் விசாலம் புரியும். விட்டுக்கொடுப்புக்கள் அற்றுப்போன இக்காலச் சூழலில், சிறு முரண்பாடுகளே முற்றிப் பெருத்து, மனமுறிவாகவும், குடும்பங்களின் சிதைவுகளாகவும் மாறிவரும் நிலமையினைப் பார்க்கும்போதுதான் செல்லம்மா சத்தமின்றிச் சாதித்ததன் பெரு வடிவம் புரிகிறது..

தான் குறித்த வேளையில், தலைமை தாங்க முன்வராத காந்தியுடன் சமரசம் செய்து கொள்ளா மகாகவி, கண்ணம்மாளின் திருமணத்திற்குச் செல்லம்மா அழைத்தபோது வருவது, பிள்ளைப்பாசம் என்று மட்டும் கொள்ளமுடியாது, குடும்பம் என்ற கோப்பினை கட்டிவைத்திருந்த செல்லம்மாளின் காதல்மிகு கட்டளை அல்லது கசிந்துருகிய கதறல், என்றால் மிகையாகாது.

எதுவெப்படியாயினும், எள்ளி நகையாடுதலும், ஏளனப்பார்வைகளும், ஈட்டிமுனைக்கூராய், இதயத்தைக் குத்தியபோதிலும், ஊடலும் கூடலுமாய் உறவாடி, குடும்பம் என்ற பந்தத்தை குழப்பமின்றி, விட்டுக் கொடுப்புக்களினாலும், விரும்பா இடங்களில் விலகிக் கொண்டதினாலும், இறுதிவரை பாரதியுடன் கூடிவந்ததினால், கூட வாழ்ந்ததினால், வையகத்தில் பாரதி புகழ் வாழும்வரை, செல்லம்மாவும் சேர்ந்தேயிருப்பாள்.

அணை உடைத்ததென்பது, இடிந்துவிழும் இறுதிகணத்தில் தீர்மாணம்மாகினும், எங்கோ ஓர் நிலையில், சிறிதாய் அரிக்கத்தொடங்கிய கணங்களிலே, அது ஆரம்பமாகிவிடுகிறது. சமூகமாற்றம் என்பது வெடித்தெழும் வேளைகளில் மட்டுமல்ல, அந்தரங்க அசைவுகளிலும், அது நிகழ்ந்து கொண்டுதானிருக்கிறது.

வெற்றியை விரும்பும் இதயங்களுக்கு முதலில்
இது வேண்டும்